حضرت امام از همان ابتدا سیاست را برخاسته از دیانت می خواستند و دیانت را جدای از سیاست نمی دانستند. شاهد مثال روشن این امر نوع نگاه امام به نماز جمعه است.در کتاب «کشف اسرار» که در سنین جوانى ومقارن با نخستین سال‏هاى حکومت استبدادى محمدرضا شاه نوشته اند، اشاره کوتاهى به مساله نماز جمعه کرده اند و در کتاب‏ تحریرالوسیله که در زمان تبعید به ترکیه تالیف فرمودند به طورمشروح پیرامون آن مسائلى را ذکر کردند.

حضرت امام خمینی آبانماه ۱۳۴۴ یکماه پس از تبعید به نجف اشرف، در مسجد شیخ انصاری در جمع علما ، فضلا و طلاب حوزه علمیه نجف می فرمایند:” مسیحیون خیال نکنند که اسلام هم ، مسجد هم ، مثل کلیساست… مسجد مرکز سیاست اسلام بوده است. در … خطبه جمعه مطالب سیاسی است – مطالب مربوط به جنگ‌ها ، مربوط به سیاست مدن ، اینها همه در مسجد درست می‌شده است .”
برپایی نمازجمعه به عنوان یکی از نمادهای سیاسی اسلام یکی از دغدغه های اصلی حضرت امام پس از پیروزی انقلاب بود. از اینرو مرحوم آیت الله طالقانی را در همان نخستین سال پیروزی انقلاب به امامت جمعه تهران منصوب فرمودند. همچنین در پیامى به‏مناسبت عید فطر سال ۱۳۵۸ شمسى و با فاصله اندکی از برگزاری اولین نمازجمعه تهران بار دیگر بر بعد سیاسی نمازجمعه تاکید فرمودند: “… اسلام دین سیاست است، دینى است که در احکام آن سیاست‏به‏وضوح دیده مى‏شود، … و در هر هفته یک اجتماع بزرگ از همه ، در یک محل. و نماز جمعه ؛ که مشتمل (بر) دو خطبه است ، که در آن خطبتین باید مسائل روز ، احتیاجات کشور ، احتیاجات منطقه و جهات سیاسی ، جهات اجتماعی ، جهات اقتصادی طرح بشود ، و مردم مطلع بشوند بر این مسائل. و در هر سال دو عید ، که در آن دو عید مجتمع بشوند و دو خطبه در آن عید در آن نماز هست. در نماز عید دو خطبه هست ؛ که آن دو خطبه هم باید بعد از حمد و بعد از صلوات بر پیغمبر اکرم و ائمه – علیهم السلام – جهات سیاسی ، جهات اجتماعی ، جهات اقتصادی ، احتیاجاتی که کشور دارد ، احتیاجاتی که منطقه دارد در آنها طرح بشود و خطبا مردم را آگاه کنند از مسائل.”
آیت الله طالقانی پس از برگزاری ۹ نمازجمعه دار فانی را وداع گفت؛ امام خمینی در حکم انتصاب امام جمعه بعدی تهران چنین می فرمایند:”…مرحوم مجاهد بزرگوار آقای طالقانی ، پس از عمری مجاهدت و پاسداری از اسلام ، به رحمت خداوند پیوست و ما را سوگوار کرد. تکلیف پاسداری از اسلام به عهده همه ماست ؛ و من شما را … برای دژ محکمی که آن فقید سعید پاسدار آن بود انتخاب و منصوب نمودم. نماز جمعه – که نمایشی از قدرت سیاسی و اجتماعی اسلام است – باید هر چه شکوهمندتر و پر محتواتر اقامه شود. ملت ما گمان نکنند که نماز جمعه یک نماز عادی است ، امروز نماز جمعه با شکوهمندی که دارد ، برای نهضت کوتاه عمر ما یک پشتوانه محکم و در پیشبرد انقلاب اسلامی ما عامل موثر و بزرگی است. ملت عظیم و عزیز با شرکت خود باید این سنگر اسلامی را هر چه عظیم‌تر و بلند پایه‌تر حفظ نمایند تا به برکت آن ، توطئه‌های خائنان و دسیسه‌های مفسدان خنثی شود…”
همچنین امام در سخنانی دیگر تاکید نموده‏اند:” نماز جمعه از اهمیت‏سیاسى فوق ‏العاده‏اى برخوردار است … اسلام دین سیاست است و هر کس خیال کند که جداى از مسائل سیاسى‏است جاهل بوده و از این آیین و سیاست آگاهى ندارد.” این سخن‏واضح و قاطع امام در احیاى نماز جمعه به عنوان تجلى ترکیب اسلام ‏و سیاست نقش فوق العاده مهمى داشته است. در بیانى دیگر خطاب به‏کنگره جهانى ائمه جمعه و جماعات فرمودند: “… نماز جمعه یکى از بزرگ‏ترین پدیده‏هاى اسلامى و یکى ازمهم‏ترین ره آوردهاى انقلاب اسلامى ما است اگر این انقلاب اسلامى جز این نماز جمعه به ما چیز دیگرى نداده بود براى ملت ما و مسلمین‏ کافى بود…”
جالب توجه است که حضرت امام بر خلاف برخی عقاید رایج تمام اقشار ملت ازجمله زنان را هم به شرکت در نماز جمعه تشویق می فرمودند. یکى ازاستفتائاتى که از ایشان شده این است که: آیا شرکت‏بانوان درنمازهاى جماعت‏یومیه و نماز جمعه کراهت دارد یا خیر؟ امام درجواب فرموده‏اند: کراهت ندارد بلکه در بعضى موارد مطلوب است.
تاکید امام بر بعد سیاسی نمازجمعه و ضرورت برگزاری شکوهمند آن حتی در وصیتنامه ایشان نیز مشهود است ، آنجا که در آخرین وصیتها می فرمایند:”… از نمازجمعه و جماعت که بیانگر سیاسی نماز است هرگز غفلت نکنند ، که این نماز جمعه از بزرگ‌ترین عنایات حق تعالی بر جمهوری اسلامی ایران است…”
بد نیست نگاهی هم به سوی دیگر این امر بیاندازیم. در میان سالهای برگزاری نمازجمعه تاکید امام بر صلابت آن همواره مورد لبیک امت حزب الله بوده است و این امر موجب رضایت خاطر ایشان را فراهم ساخته بود. روشن ترین شاهد مثال، این بخش از پیام نوروزی حضرت امام در سال ۶۴ و کمتر از یک هفته پس از انفجار بمب در نمازجمعه تهران است:” قصه روز جمعه را که آن طور باشکوه ، با نورانیت ، با استقامت گذشت. آن طور مردم با طمانینه … مخصوصا نگاه می‌کردم ببینم در بین مردم چه وضعی هست ، ندیدم حتی یک نفر را که یک تزلزلی درش پیدا باشد. و آن وقت امام جمعه آن طور با آن طنین قوی صحبت کرد ، مردم آن طور گوش کردند ، آن طور فریاد زدند که ما برای شهادت آمدیم… با یک همچو ملتی کسی نمی‌تواند مقابله کند. ملتی که این طور است ؛ آن روزی که اعلام می‌کنند که می‌خواهیم بمباران کنیم نماز جمعه را ، بیایند و بیشتر بیایند ، حتی آنهایی که نمی‌آمدند برای نماز ، (از) قراری که برای من نقل کرده‌اند ، آنهایی که برای نماز جمعه هم نمی‌آمدند هفته‌های دیگر ، این هفته آمده‌اند.”
بد نیست میزان اعتقاد بالای امام به این امر را در خاطره ای از نوه امام مرور نماییم:” آن زمان که در مراسم نماز جمعه ‏بمب گذارى کرده بودند من هم در مراسم نماز مزبور شرکت کرده‏بودم. مادرم و دیگر افراد فامیل در خانه آقا بودند، چون از من‏خبرى نشده بود همه نگران شده بودند وقتى وارد خانه شدم، دیدم ‏مادرم به حالت اعتراض گفت: تو که باردار بودى چرارفتى؟ به خاطر بچه‏ات هم که شده نباید مى‏رفتى. این را هم بگویم‏که از قبل شایع شده بود که آن مراسم نماز را صدامیان بمباران‏مى‏کنند یا در آن بمب مى‏گذارند، نگرانى مادرم هم از این بابت‏بود. ولى امام که سر میز ناهار نشسته بودند با خنده‏اى به من‏گفتند: سالمى؟ من تشکر کردم. ایشان آهسته در گوشم گفتند: خیلى‏کارخوبى کردى که رفتى، خیلى از تو خوشم آمد که به چنین نمازى‏رفتى. ”

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: